Artgallery: maja 2013

piątek, 31 maja 2013

Trochę o historii Decoupagu.

Historia zaczęła się w chinach w XII wieku. Według niektórych historia decoupage’u została zapoczątkowana we Wschodniej Syberii, stosowana była jako element zdobniczy grobów koczowników. Jednak do Europy decoupage dotarł w XVII wieku z Dalekiego Wschodu. Historia decoupage’u znanego nam dzisiaj stworzona została przez chińskich wieśniaków, którzy już w XII wieku wycinankami zdobili okna,meble i pudełka. W tym czasie popularnością cieszyły się głównie meble. Modę na decoupage wykorzystali weneccy kupcy, zlecali oni produkcję w Europie. Rozkwit decoupage’u datuje się na XVIII i XIX wiek. O rosnącej popularności tej techniki świadczy też to, że decoupage pojawił się również na salonach króla Francji, Ludwika XV. Damy przebywające na dworze króla wycinały obrazki i zdobiły nimi drobne przedmioty użytkowe. Warto wiedzieć, że nazwa „decoupage” pochodzi dopiero z XX wieku i zaczerpnięta została z języka francuskiego, od słowa „decouper”, które oznacza ni mniej, ni więcej tylko „wycinać”. W historii decoupage wspomina się polskie i niemieckie kolorowe wycinanki z motywami ptaków,kształtów geometrycznych i kwiatów.

W XVIII wiecznej Anglii decoupage stał się bardzo popularny wśród szlachcianek, które w pełni poświęciły się sztuce dekorowania wycinankami i lakierem. Ta technika i umiejętność lakierowania były znane w Anglii jako styl japoński (Japanning). W 1760 roku pewien londyński wydawca, Robert Saper, wydał wielce pożądaną książkę " Rozrywka Dam" lub "Sztuka w stylu japońskim w prosty sposób". (The Ladies Amusement or The Art of Japanning Made Easy). Książka ta zawierała 1.500 ilustracji dla młodych artystów, ale była szczególnie popularna wśród pań, które kochały kolorowanie, wycinanie i ozdabianie przedmiotów tymi czarującymi obrazkami. Książka ta zawierała także 5 stron instrukcji na temat tego jak kolorować, wycinać, naklejać, lakierować i polerować wycięte motywy. Instrukcje te były poprzedzone "wskazówkami o kompozycji", gdzie autor udzielał rad na temat doboru tematu. "Jeśli sceneria projektu jest europejska" autor radzi nie używać "żadnych egzotycznych lub niedorzecznych obiektów Widziałem motyla wspierającego słonia i rzeczy równie absurdalne".
W XIX wiecznej Anglii, w erze wiktoriańskiej, ręczne kolorowanie i delikatne wycinanie przybrało formę bardziej sentymentalną, opartą na kwiatowych kolażach. To zbiegło się w czasie z wprowadzeniem kart na Walentynki, zdobionych i tłoczonych papierów i lamówek do zdobienia różnych przedmiotów, takich jak parawany, lampy, pudła i wiele innych. W tych czasach wiele wiktoriańskich nianiek uczyło swoich podopiecznych jak ozdabiać przedmioty przy użyciu papierów dekoracyjnych.

W dzisiejszych czasach sztuka decoupage’u przeżywa drugą młodość. Na świecie działają liczne organizacje zrzeszające ludzi zafascynowanych tą sztuką, najbardziej znane to stowarzyszenia i cechy działające w Stanach Zjednoczonych, Australii, Afryce Południowej, Anglii i Japonii. Również we Włoszech działa nieduże stowarzyszenie.

Amerykanie całą swoją wiedzę na temat decoupage’u zawdzięczają Hiramowi Manningowi, który wraz z grupą utalentowanych decoupage’ystów wyłonił decoupage na światło dzienne i umożliwił innym poznanie jej tajników. Amerykańskie Stowarzyszenie powstało w 1972 roku i w ogromnym stopniu przyczyniło się do rozpowszechniania w Stanach Zjednoczonych sztuki decoupage’u, która jest tam uprawiana na najwyższym poziomie. Niektórych twórców techniką decoupage zaczęto powoli uznawać za artystów. Tak było z Mary Delany, która stała się ulubienicą dworu królowej Charlotty. Później przy pomocy decoupage'u tworzyli także Pablo Picasso i Henri Matisse. Dzięki swojej bogatej historii i wielorakości stosowanych technik,możliwości tej fascynującej sztuki zdobniczej są praktycznie nieograniczone,oferując każdemu,kto chciałby jej zakosztować,nieskończenie wiele godzin kreatywnej pracy i radości twórczej.

Tak więc do dzieła! :-)